HAYAT YOLUMUN DEĞİŞMESİ

Güzel bir bahar gününden merhabalar...

Şehirde yaşayanları imrendirmek gibi olmasın ama gerçekten bizim buralarda baharın keyfi bir başka oluyor doğrusu :)))

Geçen hafta hayat yolumu değiştiren rüyamın analizini bu yazımda aktaracağımı söylemiştim...

Rüyam hafızamda canlanınca, günlüklerimde geri gittim ve beni bu rüyaya hazırlayan olayları inceledim bu hafta...
Sanki bir başkasının hayat hikayesini okuyormuşum gibi geldi bana çoğu zaman..
Demek ki değişim böyle bir şey.. Yenilenen düşünce yapısı ile tamamen yeni bir yaşama geçmek mümkün oluyormuş...
Bugün, bulunduğum noktadan geriye baktığımda çok net görebiliyorum.. 
Değişim güzel...
Biliyorum, yol uzun... 
Daha bir çok farklı deneyim çıkacak karşıma...

Ama en önemlisi ben, attığım her adım için ve şu ânıma çooookkk şükrediyorum :))))



Annem kızları odalarına gönderdikten sonra benim elimden tuttu ve bahçeye çıkarttı. 
Güneş tıpkı rüyamda olduğu gibi parlıyordu, tek fark, etrafta kızlar yoktu :)))

Annem her zamanki gibi sessiz bir köşeye çekilip beni de kucağına aldı, veeee;
"Anlat bakalım oğul, neler oluyor ?" diye sordu.

Ben zaten hazır... Bir çırpıda rüyamı anlatıverdim..
Yüreciğim hızla çarpıyor, meraktan ve heyecandan oturduğum yerde duramıyordum.
Önemli bir dönüm noktasında olduğumu hissediyordum, ama nasıl bir değişim olacağı konusunda bir fikir yürütemiyordum... Aslında konudan emindim, elbette kardeş ilişkileri, ama neler olacağını merak ediyordum...

Annem anlattıklarımı dikkatlice dinledikten sonra, başladı konuşmaya...

" Evvelki gün seninle çalışma odasında yaptığımız konuşmayı hatırlıyor musun?" diye sordu.

Haydaaaaa ! bütün keyfim kaçtı birden bire..
Ben ne hayaller ile anneme rüya anlatıyorum, annem bana ne hatırlatıyor...

Ama gerçekten sıkıldım artık ben bu bilmecelerden...
Yahu, rüya çok açık bana göre... Kız kardeşlerimin benim hayatıma yükledikleri..., sorumluluklar, kızların şımarıklıkları vs.... Liste uzun, ben bu konunun rüyamda çok net olduğunu biliyorum işte..
Annemle, tartışma götürmeyecek olan bu sıkıntıların nasıl giderileceğini, kızların nasıl terbiye edileceklerini konuşacağımızdan emindim...    

Fakat hayır ! 
Annem tuttu konuyu nereye çekti bir anda.... OOOFFFFFFFF !!!


Burada biraz bilgi vermeliyim :)))

Çalışma odasındaki konuşmanın teması benim evdeki bilgisayarı hangi amaçla kullanacağım idi..
Şimdi, bu satırları yazarken dahi o konuşma sırasında ne kadar üzülüp, umutsuzluğa kapıldığımı bütün canlılığı ile hissedebiliyorum...
O gün için aldığım notlara da baktım... Hepsini sizlere aktarmalıyım... 
Bunlar hayat dersi :))

Ne mutlu bana ki, bugün, yaşadıklarımı hatırladıkça gülebiliyor ve şükredebiliyorum...


Ama çaresiz,
"evet anneciğim" dedim.

"Sana tavsiyelerim, yolunu çizmen için düşünmeni istemem seni çok sıktı, biliyorum...
Ama, şüphesiz ki rüyalar, her zaman bize en doğru yolu işaret eder ve en doğru şekilde düşünmemiz için bize fırsat tanır."

Aayyyy !! kibarlıktan bile olsa cevap vermedim, içim kıyılmıştı :((((

Defterimde daha bir çok cümle var, ama burada yayınlayamam... 
Siz tahmin edin artık :))))))))

Elbette annem devam etti;
"Bir defa en önemli olan şey; ortalık çok huzurlu dedin... Bu senin adına çok güzel bir gelişme.
Ben, senin hayat yolunda önüne önemli bir yenilik  çıkması için bir şeyler yapıyorum, sana bir imkan veriyorum rüyada... 
Fakat sen, benim senin için yaratmaya çalıştığımı kabul etmiyorsun ve direniyorsun..
Aslında rüyan sana, bu yeniliği kabul eder ve kendini hazır hissedersen, senin için çok hayırlı bir gelişme olacağını, mutlu ve huzurlu yenilikleri işaret ediyor...
Her zaman olduğu gibi babanın desteğine ihtiyaç duyuyorsun, ancak babanın da sana gösterdiği yola direnmeye çalışıyorsun...

Nihayetinde, sana çok net bir mesaj geliyor;

Değişmelisin,
Yeniliği kabul etmelisin,
Yaratıcılığını geliştirmelisin.....

İşte o zaman hayal edebildiğinden de öte güzelliklere ve huzura kavuşup kendini geliştirebileceksin..."


Annemin sözleri burada bitti..

Ne bu şimdi ?
İçim kabardı, fakat hiç sesimi çıkartmadım doğrusu, yoksa bir araba nasihat gelirdi peşinden..

"Teşekkür ederim anneciğim" dedim, kibarca, biraz oyalandım ve derhal ortadan yok yoldum...

Saatlerce düşündüm !

Önce bahçede sessizce dolaştım... 

Bir ara kimseye görünmeden bilgisayarın başında düşündüm... 

Ne de olsa bu işleri bilgisayar sevdam benim başıma açmıştı, elbette gene bilgisayar başında çözülür diye düşündüm, ama hiç işe yaramadı....

Baktım ki olacak gibi değil, kendi kendime;

“oğlum Bulut Duman, biraz hafızanı yokla, zor anlarda,bunalınca yapabileceğin meditasyonlar var,çalıştır aklını birazcık” dedim.

Annem bu gibi durumlarda “düşünün ! biraz başınız acısın” der. :))))

İşte ben de böylece başımı acıtmaya karar verdim , başka türlü işin içinden çıkmak zor olacak gibi görünüyordu.

Sonra neler oldu neler :)))))

Hepsini anlatacağım elbette, ama sonuç ortada;

Ben okur-yazar bir "ermiş kedi" oluverdim :))))))))))


Böyle söylediğime bakmayın, oluvermedim öyle birden bire.....

Çok çalıştım, çok istedim, çok inandım.....
Meleklerime güvendim...
Annemi, yol gösterenimi, rehberimi dinledim..
Bir saniyemi boş geçirmedim...
Herşeyi azimle, inançla ve huzurla yaptım.....


Mutluyum, 
Darısı isteyen herkesin başına ......




GÜZELLİKLERLE DOLU BİR HAFTA DİLİYORUM ...